Es gibt für mich zwei Gründe, Hamburg und den Norden zu mögen:
1. Mein leider 1962 gestorbener Stiefvater stammte aus Lauenburg (Elbe), ein Vorort von Hamburg, wo ich oft zu Besuch war.
2. Wir haben 8 Jahre in Hamburg gelebt, das prägt!
Rolling home in Englisch
Up aloft amid the rigging
And the waves we leave behind us
Refrain:
2. Full ten thousand miles behind us,
Cheer up Jack, bright smiles await you
3. Call all hands to man the capstan
And we'll sing in joyful chorus |
Call all hands to man the capstan See the cable flaked down clear. Heave away, and with a will, boys, For ol' England we will steer.
Now Australia we are leavin'
Refrain:
Goodbye Heads, we're bound to leave you
Round Cape Horn on a winter's morning
Eighteen months away from England
Now the Lizard Light's a-shinin' |
Rolling home Deutsch
1. Dor fohr vun Hamborg mol so´n olen Kassen,
Mit Namen heet he Magelhan.
Dor weer bi Dag keen Tied tom Brassen,
dat leet man all´ns bit Obends stohn.
Rolling home, Rolling home
Rolling home across the sea
Rolling home to di, old Hamborg
rolling home, mien Deern to di
2. Bi Dag, dor kunn dat weihn un blasen,
dor wör noch lang keen Hand anleggt.
Doch so an´n Obend no veer Glasen,
denn wör de ganze Plünnkrom steckt.
Rolling home, Rolling home...
3. Dat weer so recht den Ohln sien Freeten
dat gung em öber Danz un Ball
harr Janmaat graad de Piep ansteken
den rööp de Ohl: Pull Grootmarsfall
Rolling home, Rolling home....
4. Dat kunn de Kerl verdeubelt ropen,
Dat weer em just so no den Strich,
Man schraal de Wind denn noch 6 Streeken,
Wat weer der Kerl denn gnatterich.
Rolling home, Rolling home....
5. Un unsen heilgen stillen Freedag
wat doch uns höchste Festdag is
un unsen heilgen Buß- und Beeddag
dor seggt de Ohl: Dat giff dat nich
Rolling home, Rolling home....
6. Jedoch so recht bi Licht bekeeken
do weer uns Ohl noch lang nicht slecht
harr Smutje mol een Swien afsteken
trangscheer he sülben dat torecht
Rolling home, Rolling home....
7. De Lüüd de kreegn so recht dat Lopen
se freiten sik, ik weet nich wie
se kregen von dat swien de Poten
un gele Arfensupp dorbi
Rolling home, Rolling home....
8. Oh, Magelhan, du olen Kassen,
dit Leed schall di een Denkmol sien.
Bi Snee un Reg'n wascht Jan Maat Masten,
un achtern suupt se unsen Kööm.
Rolling home, Rolling home....
Pingsten in Hamborg
To Pingsten, ach wie scheun, - wenn de Natur so greun,
un all'ns na buten geiht, dat is een wohre Freid!
besünners vör de Göörn, - de heurt man räsoneern:
Weur Pingstn doch erst bloß- denn goht wie los!
Kümmt nu Pingstobend ran, - denn geiht'n Leben an,
de Mudder seept de Görn - vun achtern un vun vörn,
sünds wuschen nu un kämmt, - denn kreegt se`n reinet Hemd,
un denn geiht mit Gejuch - rin in de Puch!
De Vadder nu ton anner'n Morg'n - deit sick mit Proviant versorg'n:
Eier, Käs, Wust un Schinken, - ook verschiedenerlee to drinken.
Dormit keen Minsch de Tied verslopt, - treckt he noch den Wecker op,
un anner'n Morgen gegen soß, - dor schippert los de Troß.
De Vadder geiht voran, - een witte Maibüx an,
sien Jung kummt in de Mitt, - natürlich ook in Witt,
dorbi hebbts op den Kopp - een fien'n Strohhoot op,
all'ns sauber un mit Schick, - grood wie gelickt.
Un nu kummt achterher - mit't allerlüttste Göör,
in groot'n Kinnerwog'n - de Mudder angeschob'n.
De Dochter mookt den Sluß, - stolt, voller Hochgenuß,
in Arm mit ehren Freier, - een Piependreiher.
Een jeder, wehrnd se nu marscheert, op eeg'ne Fuust sick amüseert:
De Vadder vör, de kippt sick een, - de Jung dor achter grapst Sireen,
de Mudder mutt so in' Gedräng'n - den Lüttsten öfter dreug mol legg'n,
dat Liebespoor kummt achterher, de snackt von em un ehr.
So geiht't bitt Quellndol, - dor leggt man sick nu dohl
in't scheune weeke Moos, - nu geiht dat Futtern los.
Een jeder matt un meud - langt no de Bodderbreud,
se fallt doröber her - grood as so'n Bär.
Dormit dat beter rutscht, - ward ut de Buddels lutscht,
de Vadder un de Söhn, - de hollt sick an den Kööm,
un ook de Piependreiher - is op den Buddel Freier,
de Dochter un de Froo - mookt't ebenso.
Bi lütt'n ward de Krom fidel, - man heurt jem sing'n ut vuller Kehl:
Vun Edelweiß, de Wacht am Rhein, de Fischerin un Komm' Se rein!
De anner Siet de blarrt jedoch: Lebt denn meine Male noch?
Im Grunewald ist Holzauktion! Un denn noch Revolutschon.
Op eenmol, wie gemeen, - ehr eener sick versehn,
dor kummt vun boben dohl - een Regen kollosol!
De ganze Minschenschwarm - de kummt nu in Marm,
de Froonslüd kriescht un jucht, - de Mannslüd flucht.
De Vadder springt nu op, - glitscht ut unfallt dorop
grood op den Kinnerwogen, - de kippt un fallt in Groben.
He mit sien witte Büx - recht in so'n deebe Pfütz,
mitsamt dat lüttje Göör, - wat een Malheur!
Een jeder socht nu Schutz to finn', de Minschen rennt dorch dick un dünn,
de Mäkens un de Froons vorop mit all' de Röck' hoch boben Kopp.
De Anblick is sehr int'ressant! Worum, dat liggt klor op de Hand:
Bi sowat kriggt man, wie ick meen, verscheedenerlee to sehn.
Na endlich, no den Suus, - dor geiht dat nu to Huus,
de Vadder un sien Söhn - sünd nüdlich antosehn,
de scheune witte Büx - süht ut wie Stebelwix,
de Strohheud sünd so slapp - wie oles Papp.
De Brögam un de Brut, - de seht erst lecker ut!
De harr'n, wat sull'n se mooken, - sick beid' in't Hei verkropen.
Dat allerlüttste Göör - weur dorchnatt dör un dör,
de Mudder weur so natt - as wie so'n Katt.
De een schuwt achtern annern her grood wie de Geus, se könt nich mehr!
Un dorbi alle Ogenblick verswind mol eener achtern Knick.
Grood wie gerädert un half dood kummt se denn endlich an de Bood.
So ward in Hamborg Pingst'n fiert un sick fein amüsiert.
Hamborger "National-Leed"
(In manchen Texten hierzu steht Tüddelband, was falsch ist. Trudelband ist ein Reifen, der mit einem Stock getrieben wurde. Davon kommt auch der Ausdruck "endlich ist er eingetrudelt". Wegen der vielen KFZ ist das heute kaum noch auf der Straße möglich)
An de Eck steiht ´n Jung mit´n Trudelband
in de anner Hand ´n Bodderbrood mit Kees,
wenn he blots nich mit de Been in´n Trudel kümmt
un dor liggt he ok all lang op de Nees
un he rasselt mit´n Dassel op´n Kantsteen
un he bitt sick ganz geheurig op de Tung,
as he opsteiht, seggt he: hett nich weeh doon,
ischa ´n Klacks för ´n Hamborger Jung
Refrain
Jo, jo, jo, Klaun, klaun, Äppel wüllt wi klaun,
ruck zuck övern Zaun,
Ein jeder aber kann dat nich, denn he mutt ut Hamborg sien.
An de Eck steiht ´n Deern mit´n Eierkorf
in de anner Hand ´n groote Buddel Rum
Wenn se blots nich mit de Eier op dat Plaaster sleit
un dor seggt dat ok al lang "bum bum".
Un se smitt de Eiers un den Rum tosomen
un se seggt "so'n Eiergrog den hebb ik geern"
as se opsteiht, seggt se: "hett nich weeh doon,
ischa´n Klacks för´n Hamborger Deern
Refrain
Jo, jo, jo, Klaun, klaun, Äppel wüllt wi klaun,
ruck zuck övern Zaun,
Ein jeder aber kann dat nich, denn he mutt ut Hamborg sien.
(Diese 3. Strophe sang Heid Kabel)
En dreekäshoch steit in opgekrempelte büchsen
bien stiggeligritschigriepen op ne fleetenschut
Ik seh en mal in de wooda rundarüschen
und n angler holt ehn dor denn wieder ruut
hey steit glatt as n katt, as n woodarott
nichs von danke, ney er wies denn sie tung
hey loof wech un schreeit
“dat had ik och alleein konnt”
das n klacks for son hamborger jung.
Jo, Jo,....
Un hier noch eine selbsgedichtete Strophe von Eckart Botsch
An de Straat steiht een Ool mit 'n Krückstock mit de swarte Brill und wackelige Been.
Und wenn door möl n' lütten Kerl vörbi kümmt, mit'n Tüdelband und Blood an't Muul und Nees, jo, denn dippt he an sien Mütz und seggt:„Hest goot mockt.
So mütt dat sien bi Jungkerls und bi mi.
De slaat hen und segg: dat hett nich wehdaan.
Fix wedder up - is dat best för di und mi
Un denn gifft dat jo ok noch anner Refrains, mol op Platt un ok op Hoog
a) Fiete, Fiete, Fiete vun de Alm,
hett de Büx vull Qualm
un harr he nich de Büx vull Qualm,
jo denn weer dat nich uns Fiete vun de Alm
b) Paul, Paul, zuckerseuter Paul,
frischrasiert ums Maul,
an jede Hann hett he ´n Deern
doch ansünsten is he faul
Die drei Brüder Wolf waren jüdischen Glaubens und echte Hamburger. Sie erlitten das Schicksal, was Millionen Juden erleiden mussten. Aber auch nach dem Ende der Nazi-Herrschaft wurden sie dann von den Kommunisten verfolgt. Von ihnen stammt das wohl bekannteste Hamborger Leeid: „An de Eck steiht …“.
James Iwan Wolf wurde im Konzentrationslager Sachsenhausen interniert, konnte aber nach einjähriger Haftzeit mit seinem Bruder Donat nach Shanghai entkommen, wo sie im „Artist Club“ auftraten, bis sie 1947 vor den kommunistischen Truppen nach New York flohen. Später ließen sie sich in San Diego bzw. San Francisco nieder, wo sie 1981 und 1983 verstarben.
James Wolf, der 1906 aus dem „Wolf-Trio“ ausgestiegen war, wurde 1942 in das KZ Theresienstadt deportiert, wo er 1943 zu Tode kam. Ludwig Wolf überlebte dank seiner Popularität und seiner nicht-jüdischen Ehefrau die Zeit des Nationalsozialismus in Hamburg. Nach dem Krieg trat er als Solokünstler wieder auf und gründete die „Internationale Artisten-Loge“, als deren Ehrenvorsitzender er bis zu seinem Tode am 9. März 1955 fungierte. Er wurde auf dem Ohlsdorfer Friedhof in Hamburg beigesetzt (Grablage BH 60 (1328)).
Ein an sich trauriges Kapitel für mein ansonsten geliebtes Hamburg. Da war wohl die Pfeffersackseite aktiv.
(Die beiden letzten Absätze stammen aus Wikipedia über die Brüder Wolf und ihr Schicksal)
La Paloma (Hans Albers)
Ein Wind weht von Süd und zieht mich hinaus auf See,
mein Kind, sei nicht traurig, tut auch der Abschied weh.
Mein Herz geht an Bord und fort muss die Reise gehn,
dein Schmerz wird vergehn und schön wird das Wiedersehn.
Mich trägt die Sehnsucht fort in die blaue Ferne,
unter mir Meer und über mir Nacht und Sterne.
Vor mir die Welt, so treibt mich der Wind des Lebens,
wein nicht, mein Kind, die Tränen, die sind vergebens.
Auf, Matrosen, ohé, einmal muss es vorbei sein,
nur Erinnerung an Stunden der Liebe bleibt noch an Land zurück
Seemanns Braut ist die See, und nur ihr kann er treu sein,
wenn der Sturmwind sein Lied singt, dann winkt mir der großen Freiheit Glück.
Wie blau ist das Meer, wie groß kann der Himmel sein,
ich schau' hoch vom Mastkorb weit in die Welt hinein.
nach vorn geht mein Blick, zurück darf kein Seemann schaun,
Kap Horn liegt auf Lee, jetzt heißt es auf Gott vertraun
Seemann, gib acht, denn strahlt auch als Gruß des Friedens,
hell durch die Nacht das leuchtende Kreuz des Südens.
Schroff ist das Riff und schnell geht ein Schiff zu Grunde,
früh oder spät schlägt jedem von uns die Stunde.
Auf, Matrosen, ohé, einmal muss es vorbei sein,
einmal holt uns die See und das Meer gibt keinen von uns zurück.
Seemanns Braut ist die See, und nur ihr kann ich treu sein,
wenn der Sturmwind sein Lied singt, dann winkt mir der großen Freiheit Glück.
La Paloma, ade
auf Matrosen, ohé!
Nordseelied
Wo de Nordseewellen trecken an de Strand,
Wor de geelen Blöme bleuhn int gröne Land,
|: Wor de Möwen schrieen gell int Stormgebrus,
Dor is mine Heimat, dor bün ick to Hus. :|
2 Well'n un Wogenruschen weern min Weegenleed,
Un de hohen Dieken seh'n min Kinnertied,
|: Markten ok min Sehnen un min heet Begehr:
Dör de Welt to flegen, ower Land un Meer. :|
3. Wohl hett mi dat Lewen all min Lengen still,
Hett mi all dat geven, wat min Hart erfüllt;
|: All dat is verswunnen, wat mi drück un dreev,
Hev dat Glück woll funnen, doch dat Heimweh bleev. :|
4. Heimweh nach min schöne, gröne Marschenland,
Wor de Nordseewellen trecken an de Strand,
|: Wor de Möwen schrieen gell int Stormgebrus,
Dor is mine Heimat, dor bün ick to Hus. :|
Wo die Nordseewellen spülen an den Strand,
Wo die gelben Blumen blühn ins grüne Land,
|: Wo die Möwen schreien schrill im Sturmgebraus,
Da ist meine Heimat, da bin ich zu Haus. :|
2. Well'n und Wogen sangen mir mein Wiegenlied,
Hohe Deiche waren mir das "Gott behüt",
|: Merkten auch mein Sehnen und mein heiß Begehr:
Durch die Welt zu fliegen, über Land und Meer. :|
3. Wohl hat mir das Leben meine Qual gestillt,
Und mir das gegeben, was mein Herz erfüllt.
|: Alles ist verschwunden, was mir leid und lieb,
Hab das Glück gefunden, doch das Heimweh blieb. :|
4. Heimweh nach dem schönen, grünen Marschenland,
Wo die Nordseewellen spülen an den Strand,
|: Wo die Möwen schreien, schrill im Sturmgebraus,
Da ist meine Heimat, da bin ich zu Haus. :|
Der, hvor nordsøbølger ruller ind mod land,
der, hvor skummet hvirvler over revlens sand,
|: der, hvor blæsten synger over strand og klit
stod engang min vugge, og det land er mit. :|
Stormens vilde toner var min vuggesang,
nordsøbølger brused' hele natten lang.
|: Havet blev min skæbne. Livet er så kort.
Stormen sang til afsked, da jeg rejste bort. :|
I de fjerne lande så jeg skønne ting,
men en drøm har fulgt mig, hvor jeg fór omkring.
|: Drømmen om den lille fjerne fiskerby
kaldte mig tilbage, drog mig hjem påny. :|
Hør, hvor nordsøbølger ruller ind mod land,
hør, hvor skummet hvirvler over revlens sand.
|: Her, hvor blæsten synger over strand og sø
vil jeg altid leve, og her vil jeg dø. :|
Hier ein Lied, das meine Lauenburger Onkels un Tantens nach etlichen Bierchen sangen, sie sangen aber nicht tau sondern tou aber auch toh. Die Strophen 14 und 15 stammen von mir aus meiner Erinnerung:
1. Kennt ji all dat nije Leid,
Jau! Sing man tau, sing man tau
2 . Ostern wör sei dick und drall,
3. As sei wör in Stücken sneden,
4. Jochen Steif, de Trainsuldat,
5. Un de Köster Dümelank,
6. Un de ole StadtkapelI,
7. Un uns nije Füerwehr,
8. De Pastor woll tau Kerken gahn,
9. Sleswig-Holstein meerümslungen,
10. De Mekelbörger leit't nicht slappen,
11. In dei Slacht von Waterloo,
12. In dei Slacht von Austerlitz,
13. De Seel de steig den Hewen tou,
14. Doch dat Leid is man ihrst half,
15. Un de ohle Neikathrin, Neikathrin, kriegt’n Kopp as Neimaschin vun Herrn Pastor sin Kau, Jau, Jau! Sing man tau…
16. Un dej Wiewer inner Kuhl, inner Kuhl Haun sech meds Gedarmemuhl vun Herrn Pastor sin Kau. Jau! Sing man tau...
|
Der Hamburger Viermaster
Ick heff mol en Hamborger Veermaster sehn,
|: To my hooda! :|
De Masten so scheef as den Schipper sien Been,
To my hoo da hoo da ho!
Refrain:
|: Blow boys blow for Californio,
There is plenty of Gold
So I've been told
On the banks of Sacramento. :|
2. Dat Deck weur vun Isen,
Vull Schiet uns vull Schmeer.
Dat weer de Schietgäng
Eer schönstes Pläseer.
Refrain:
3. Dat Logis weur vull Wanzen,
De Kombüs weur vull Dreck,
De Beschüten, de leupen
Von sülben all weg.
Refrain:
4. Dat Soltfleesch weur gröön,
Un de Speck weur vull Moden.
Kööm gev dat blots an
Wiehnachtsobend.
Refrain:
5. Un wulln wi mol seiln,
Ick segg dat ja nur,
Denn lööp he dree vörut
Und veer wedder retur.
Refrain:
6. As dat Schipp, so weer
Ok de Kaptein,
De Lüd für dat Schipp weern
Ok blots schangheit
Refrain:
Baltimore Shanty
And he kissed her on the face,
And the crew began to roar.
Oh, oh, up she goes,
We're bound for Baltimore.
And he kissed her on the nose,
And the crew began to roar
Oh, oh, up she goes,
We're bound for Baltimore.
Chorus
No more, no more,
We go to sea no more,
As soon we reach the town tonight
We're leaving for the shore.
And he kissed her on the lips,
And the crew began to roar.
Oh, oh, up she goes,
We're bound for Baltimore.
And he kissed her on the neck,
And the crew began to roar,
Oh, oh, up she goes,
we're bound for Baltimore...
Chorus
And he kissed her on the bosom,
And the crew began to roar.
Oh, oh, up she goes,
We're bound for Baltimore
And he kissed her on the mmm-mm
And the crew began to roar
Oh, oh, up she goes,
We're bound for Baltimore
SING THE CHORUS TWICE